içimin rengi

Uykumda seviyorum, aşık bir kadınım parıldayan, gözleri ışıldayan. Arinıyorum günden, dünden, bugünden geceye… Etraf kararırken içim aydınlanıyor, uykuma gelince unutuyorum sıfatları, her gece aşkı soyunuyorum ona, ona bürünüyorum. Onun oluyorum ancak rüyalarımda. İçime akıttığımda gözlerime perde oluyor adı, renkler daha pastel onunla. Belki zıt, belki yorucu, belki imkansızlar ama benimler, içimler. İçimi dışıma yansıtabildiğim tek yol bu; içimin yorucu renkleri, düşlerimdeki aşk! Gün içinde ona kavuşmaya nefes alırken; izliyorum güneşi, ağaçları, çocukları, binaları… Biraz hüzün,biraz da gururla. Ne kadar da solgun görünüyorsunuz? Sizin sevilmeye ihtiyacınız var!!.. Umuduma kardeş yokluğuyla yaşıyorum, düşlerime geçişlerde. Günler üvey evlat gibi, atsan atılmaz, içine de sindiremezsin. Ondan olmayan senden değildir, senin değildir. Uykumda seviyorum onu. Uykumda tutkulu, aşık bir kadınım ben varlığında, ateşi içime düşer anımsarım varlığımı. Şiddetinden alev alır kıpkırmızı olurum! Düşlerim benim asıl gerçeğim olur, onun renklerine vurulurum. Gönül ister düşlerim gibi pastel, aydınlık olsun günlerim de; hayatım bir düş gibi, düşlerim gibi olsun, masmavi koksun diye…

ocak 2oo8